به ظور خلاصه سرقت ادبی-علمی استفاده از افکار و عبارات دیگران، به عنوان ایده و عبارات خویش و به صورت خودمانی این کار نوعی دستبرد فکری یا ایده دزدی است. این نوع از سرقت می تواند انواع مختلف و متنوعی از دستبردهای آگاهانه تا کپی کردن های غیر عمد مطالب دیگران باشد.
سرقت ادبی
«دستبرد علمی» و اصطلاحاتی مانند دزدی یا سرقت علمی، ادبی یا فکری در
فارسی، در برابر واژة Plagiarism به کار می‌روند.
کاربرد این واژه در مفهوم «دزدی ادبی» را به «مارکوس والریوس
مارتیلیوس» شاعر هجوسرای رومی سده نخست میلادی نسبت داده‌اند. وی خود را ارباب و
صاحب و کلمات را برده خویش می‌دانست و به کسانی که اشعار وی را به نام خود عرضه می‌کردند،
لقب plagiarius (به معنای بچه دزد، غارتگر،
فریب دهنده) داده بود.
سرقت ادبی در تمام کشورهای دنیا وجود داشته و وجود خواهد داشت.
مانند ناخالصی هر مورد دیگری در جهان هستی، پژوهش و علم هم، دارای آفت هایی هستند.
در گذشته به دلیل آنکه سیستم جستجوی الکترونیکی کاملی برای شناسایی
موارد تخلف علمی در دنیا وجود نداشت. به رغم آنکه در همه جای دنیا تخلف علمی انجام می شد، اما موارد آن خیلی به سختی کشف می گردید.
چرا نیازمند آگاهی درباره سرقت ادبی هستیم ؟